- محمدحسین
- سه شنبه ۱۰ فروردين ۹۵
- ۱۴:۳۹
- ۱۱ نظر
اصلا نه سن و سالی دارم که با شنیدن این سریال بگویم "یادش بخیر، چقدر زود گذشت" و نه این سریال را درست و حسابی دیدم. من دو سال پیش این سریال زیبا را از شبکه تماشا دیدم که مسئولین این شبکه هم واقعا دستشان درد نکند! 92 قسمت شده بود 55 قسمت! به عنوان قسمت آخر هم حداقل قسمت نود و دوم را پخش نکردند! اما با همه اینها این سریال مرا شیفته خودش کرد، اصلا آرامش عجیبی داشت. ماجراجویی های سارا، غرورِ هتی کینگ، مهربانی خاله الویا، رفتار های موذیانه فلیکس، رفتار های ارباب منشی فلیسیتی، کله شقی های دایی الک، گوشه گیری جاسپر دیل و عشق زیبای گاس که وقتی در سفر دریایی اش نابینا شد، دیگر به سراغ فلیسیتی نرفت تا اون گمان کند که گاس مرده و با زندگی در کنار فردی دیگر خوشبخت شود. اصلا سریال های رمانتیک را دوست ندارم اما این سریال ...
تجربه دیدن سریال های خوب زیادی را دارم از جمله بریکینگ بد و بیگ بنگ تئوری، اما هیچکدام قصه های جزیره نمیشوند. سریالی زیبا که به انسان آرامش میداد با جزیره ای پر از ماجرا و پر از آدم های دوست داشتنی. سریال های درام قدیمی را کلا دوست دارم اما انگار عاشق این یکی بودم، تجربه عجیبی بود! همه ی سریالهایی که در این سبک ساخته شده اند یک طرف و این سریال یک طرفه دیگر.
اما کمی درباره سریال:
سریال قصه های جزیره یک سریال کانادایی است با تهیه کنندگی کوین سالیوان که سابقه ساخت مجموعه های زیادی از جمله سریال"رویای سبز" یا همان آن شرلی را دارد. این سریال بر اساس رمانی از لوسی ماد مونتگمری ساخته شده است . بازیگران سریال خیلی معروف نیستند و معروف ترین آنها "سارا پلی" و "جکی باروس" هستند.
خلاصه داستان : سارا، یک دختر ناز پرورده، به علت ورشکستگی پدرش به همراه دایه اش برای زندگی به جزیره پرنس ادوارد که زادگاه مادرش است و خانواده مادرش در آنجا زندگی میکنند، میرود و در آنجا باید سبک زندگیش را تغییر دهد و همچنین با مشکلاتی از قبیل رفتار های ارباب منِشی فلیسیتی و رفتار های موذیانه فیلیکس روبرو میشود ...
در کل این سریال یک سریال ساده و بی آلایش بود با داستانی زیبا و بازیگرانی خوب و آنقدر ارزش داشت که وقتی فهمیدم قسمت آخر سریال است تا چند روز بهم ریخته بودم!
نظر شخصی من :
خب ... از این همه تعریف هایی که کردم فکر کنم نظرم را فهمیده باشید :)
قصه های جزیره یا سریال هایی شبیه به آن مانند پزشک دهکده، خانه کوچک، هایدی و ... همه سریال های ساده و بی آلایشی بودند با داستانی روان، فضایی آرام و آدم های رویایی. فکر میکنم در آن دوره بیشتر هدف از ساخت سریال این بود که اعضای خانواده در کنار هم با دیدن این سریالها خستگی در کنند و نکته ای هم بیاموزند مثل الان نیست که همه فیلم ها نمادگرا شده اند.
هم بازیگران خوب بازی کرده اند، هم خوب کارگردانی شده و هم داستانهای هر قسمت جذاب است و هم مکان های خوبی برای فیلم برداری انتخاب شده اند.
فکر کنم ارزش دیدن داشته باشد.
چند عکس از سریال :
پی نوشت ها :
- بابت اینکه عکسها زیاد خوب نیستند عذر خواهی میکنم، بیشتر عکسها فیلتر بودند.
- بابت اینکه دیروز وبلاگ بروز رسانی نشد متاسفم.
- رمانی که سریال از روی اون ساخته شده ترجمه شده و تو اینترنت موجوده
- به زودی منتظر یک سورپرایز باشید.
